Belli bir;
1. nesnenin (örn: hayvanlar, yüksek yerler, su/deniz, kan, yara, iğne, v.s),
2. durumun (örn: uçağa binmek, araba kullanmak, asansöre girmek, kapalı yerlerde kalmak, v.s.)
3. etkinliğin (örn: toplum önünde konuşmak, tanımadığı insanlar arasında bulunmak, toplum içinde yemek yemek, evden dışarı çıkmak ya da bilmediği ortamlara girmek, v.s)
yarattığı yoğun, inatçı ve usdışı, yersiz ve aşırı korku ya da korkulardır. Çoğu zaman kişinin kendisi de bu korkuların yersiz ya da aşırı olduğunu kabul eder. Ancak bu durumla başa çıkamaz. Kişi korktuğu şey ne ise bundan kaçınmak için karşı koyamadığı bir arzu duyar. Korktuğu şeylerden kaçınamadığında ise yoğun kaygı ve panik duygusu yaşar. Bu kaygı ve panik duygusuna çarpıntı, terleme, kas gerginliği, nefes alamama, yüz kızarması, diyare, ağlama, huysuzluk ve donakalma, gibi davranışsal ve biyolojik semptomlar da eşlik eder.
Her insanda belli oranda görülebilecek bu korkular sonucunda kişinin,
-
olağan günlük işlerinin,
-
mesleki ya da eğitim yaşantısının,
-
işlevselliğinin,
- toplumsal etkinliklerinin ya da ilişkilerinin bozulması halinde psikolojik ve/ya psikofarmokolojik tedavi gerekli hale gelir.